Cesarz Domicjan

Od roku 81 cesarz rzymski, ostatni z dynastii Flawiuszów. Obwołany cesarzem przez pretorianów po śmierci brata. Za jego panowania rozszeżono i umocniono panowanie rzymskie w Brytanii tzn. Agrykoli. W 84 roku odparto najazdy Germanów, Chattów i Cherusków. Zaczęto budowę granicznych fortyfikacji w górnym biegu Renu i wzdłuż Dunaju. Od 85 roku Domicjan walczył z Dakami, którzy zadali mu klęskę pod wodzą Decebela. W 89 roku zawarł, zobowiązując się do płacenia rocznej daniny. Dążył do wprowadzenia władzy absolutnej, a w 84 roku przyjął tytuł stałego cenzora ,,censor perpetuus'', przez co uzyskał decydujący wpływ na skład senatu. Prowadząc walkę z senatem, korzystał na wielką skalę z donosicielstwa i wydawał wyroki śmierci na senatorów. Ogarnizował prace budowlane w Rzymie, gdzie za jego panowania zbudowano m.in. Łuk Tytusa i Pałac na Palatynie. Był mecenasem artystów, w jego otoczeniu przebywali Marcjulis i Stacjusz. Ustanowił igrzyska kapitalońskie, w których rywalizowano w poezji i muzyce i które przetrwały prawdopodobnie do IV wieku. W 88 roku Antoniusz Suturninus, legat Germanii Górnej, został obwołany cesarzem przez swoją armię. Po krwawym stłumieniu tego buntu doszło do cesarskich represji i przesladowań, które objęły szeroki krąg osób, także braci stryjecznych władcy. W roku 89 Domicjan kazał usunąć z Rzymu, a również 95 roku z Italii filozofów m.in. Epikteta z Hierapolis pod zarzutem organizowania opozycji. lata 93-96 to okres terroru, niespotykalnego dotąd w Rzymie. Domicjan zginął z ręki zamachowca, w efekcie spisku, w którym uczestniczyła także jego żona Domicja Longina i prefekci pretorianów. Senat uchwalił potepienie pamięci Domicjana ,,damantio memoriae'', unieważniając tym samym jego zarządzenia i nakazując wymazanie imienia z dokumentów państwowych.